:: Dasha Vestibule

Zelfs superhelden worden wel eens moe, heel moe. Terwijl de wereld weer voor een maandje in stilte veilig was hadden onze vrienden - ditmaal starring Berelain, Spawn en Vita - een vakantie gepland. En wat adembenemend mooi! De gouden daken reflecteerden het zachte zonlicht op een speelse manier, wat dus een mooie gloed als effect had. Daarnaast waren er hemelsblauwe paden en palmbomen die het ultieme vakantiegevoel compleet maakten.

In de planning was een lekker dagje aan het strand - niks doen dus. Terwijl de badlakens al uitgerold waren en we de rollende golven aan de kust ons lokkend toeriepen, kwam er een vreemdeling naar ons toe.

Een poppetje in een oranje doorzichtige kleding, eentje die Patrick zonder opgaaf van reden tot "Bob" zou verklaren en ook iemand die - ondanks de oranje gloed - wordt vermoed geen oranje supporter te zijn. Zijn ogen bevatte een indringende (..of opdringende) gloed. Hij mompelde zachtjes, iets over forbidden ..citty...treasure. Maar ons helden boeide het niet, zij waren immers gekomen met de intentie van vakantie en dat was dus ook de bedoeling..vakantie houden.

Toch bekroop onze helden een schuld gevoel, zo eentje die alleen helden hebben; ..dat ze maar altijd voor het goede moeten opkomen. Ook als dat betekent dat ze deze keer niet kunnen bruinbakken in het zonnetje maar in plaats daarvan al zwetend moeten vechten met de vele 'baddies'. Op alle drie de gezichtjes was een zware zucht af te lezen van bezwaar, maar niemand durfde die kenbaar te maken.

De djin popte weer op. Hij zwaaide met zijn armen, mompelde nog wat - en boem - daar stonden ze met z'n 3-en in vol kostuum in plaats van badkleding, in een stad die werd gedomineerd door pijnlijke vuurdjinns. En daar moest wat aan gedaan worden natuurlijk. Poeh, poeh, het leven van een superheld is zeker niet de makkelijkste! Het is maar dat je het weet.


En deze djins waren het dan die zich hadden verspreid om het goud te stelen. Voorop gaat de ruby djin, al zwevend met kleine vleugeltjes maar bewapend met hete vlammen. En nee - in vuur en vlam staan - is dus niet altijd leuk. Gelukkig konden onze helden - die wel op hetere kolen hadden gelopen - goed de hot tango dansen, dus hebben we het vuurtje maar gedoofd. Daarachter ging de paragon djinn, met een listig en hard aankomend lightning speertje. En natuurlijk de charmante water djin die met een zwaai van haar zeis zo hoofdjes eraf hakt. In plaats daarvan werd zij door de gehaktmolen gehaald.

Gelukkig hadden we onze fototoestel wel bij ons, wat zulke mooie plaatjes opleverden.

En nu het ergste; ..onze helden waren bijna klaar, de verboden stad gered en zorgen dat de schat bewaard blijft (..en de wereld natuurlijk!). Nee, wat gebeurt er? Komt daar ene meneer Walt Disney, al pratend over Aladin met blauwe djins. Dit - deze geheime stad in een grot met een schat - zou de belangrijkste filmopnames zijn voor de film in het beginstukje nadat hij door Jafar in de grot werd gegooid om de lamp te behalen met de blauwe overgroeide djinn en daar dus ook kleedje (het vliegend tapijt) tegenkomt.

Smijtend met miljoenen moesten wij maar wegwezen. Is hij nou helemaal betoeterd? Aladin coming in the theatres soon! En voor onze trouwe lezers, deze blog zal weer vaker worden upgedate, coming soon ook!


Helaas liep het voor de helden van deze aflevering minder goed af, geen schat ..de wereld weer eens gered, maar ook het sporadische nieuws - ze moeten weer hard aan het werk. Jammer van die ..strandvakantie :(